Door: Hélène
Onlangs vertelde Dirk, een deelnemer aan onze training Storytelling & Leiderschap mij over de wekelijkse mail die hij en zijn teamgenoten steevast van zijn manager ontvangen. In die mail verweeft zijn leidinggevende management-, proces- en voortgangsinformatie voor het team in allerlei persoonlijke anekdotes en verhalen. Om zijn boodschappen kracht bij te zetten? Om te zorgen dat de info blijft plakken? Omdat een persoonlijke touch nu eenmaal zijn stijl is? Ongetwijfeld, maar het effect op dit lid van zijn team is in ieder geval compleet averechts. “Ik zit niet te wachten op zo veel privé-informatie over zijn sportclub, zijn kinderen of zijn scheiding, vindt Dirk. Het is té persoonlijk en ik vind het vaak gênant. Simpelweg Too Much Info… Maar ik moet die mail wel lezen, want er zit belangrijke informatie voor mijn werk in. Dus ik scan hem en vis eruit wat ik nodig heb. Zonde van iedereens tijd!”
Wat gaat hier mis?
Het gebruik van een verhaal om een boodschap over te brengen in een zakelijke context is alleen zinvol als je het juiste verhaal, op het juiste moment, voor het juiste publiek, goed vertelt. Een altijd weer uitdagende combinatie van factoren om bij elkaar te brengen, maar je moet je daar bewust van blijven. Een verhaal dat zo privé is dat het ongemakkelijk wordt, via een medium dat je niet in staat stelt om aan te voelen of, wanneer en hoeveel ruimte de ontvanger heeft voor jouw verhaal, aan een publiek dat eigenlijk snel en efficiënt werkinstructies wil krijgen, slaat als een natte dweil tegen de muur en laat een vies plasje onbegrip en irritatie achter. Alles wat je niet wilde.
Hoor mij
Iedereen wil zich gehoord voelen, ook deze manager. Als je de kunst van het verhalen vertellen beheerst, weet je dat business storytelling je heel goed kan helpen om in een zakelijke setting jouw punt, idee of visie zo te verpakken dat jouw boodschap beter blijft plakken. En niet alleen je boodschap, ook jij als drager daarvan. Maar daarvoor moet je wel willen weten wat jouw publiek kan en wil ontvangen. De verpakking die je kiest moet passen bij de boodschap én bij de ontvanger.
Zenden is (een) zonde
Verhalen zijn empathiemachines. Als je ervoor kiest te vertellen, zet je actief de verbeelding en de fantasie van je luisteraar aan. Samen (her)beleven en delen jullie de ervaring die de hoofdpersoon in het verhaal meemaakt. Je investeert in het kweken van wezenlijk begrip, omdat je de ander in staat stelt de situatie en het handelen van de hoofdpersoon letterlijk voor zich te zien. Je nodigt uit om even mee te beleven. Maar hoe goed jouw verhaal ook in elkaar zit, hoe perfect de opbouw, de spanning of het plot ook zijn volgens de regels van een ‘goed verhaal’, als je jouw verhaal enkel en alleen vertelt om een boodschap af te leveren bij die ander om je daarna fluitend om te draaien en weg te lopen, laat je die ander ontevreden én ongehoord achter. In het geval van deze manager begaat hij daarnaast een extra zonde door met zijn verhalen alleen maar te zenden: Hij vreet kostbare tijd en energie van zijn medewerkers en ik durf te beweren dat hij er geen extra vertrouwen of menselijk gezicht mee wint.
Jouw natte-dweil-moment?
Heb jij wel eens meegemaakt dat een verhaal helemáál niet was waar je op zat te wachten? Of heb je zelf wel eens -achteraf gezien – de zonde van het verhalen zenden begaan? Deel je ervaring hieronder!
Twijfel je wel eens of het gebruiken van een verhaal wel de juiste keuze is? Misschien juist in al die situaties die geen podiumpresentatie zijn, maar gewoon in de dagelijkse communicatie met je collega’s? Informeer dan eens naar onze individuele verhaalcoaching!
